Bunu okuyan var mı bilmiyorum, zaten önemi de yok. Kendi kendine konuşan birinin geri sayımıdır bu blog. Eğer bir gün buraya biri denk düşerse ve yazılarım devam etmiyorsa ya intihar etmişimdir ya da hayatımda mutluluğa ermişimdir. Hayattaki yalan, yapaycılık vb. şeylerden tiksindim. Bana hak verecek iki şey var; biri benliğim biri de Tanrı. arafta kalmış, insan olmanın gerekliliklerini yerine getiremeyen, yarım bir bireyim ben. Ne düşünüyorsam, ne hissediyorsam onu yazarım çünkü burada özgürüm. Bunu okuyan bir kişi olsa bile onu uyarıyorum. Sakın başını kaldırma, denileni yap, yapay mutlulukla avun ve gerçeği arama. İşte mutlu bir hayatın şifresi bunlar. Görüşürüz.
